μόλις θυμήθηκα και τα πρόσφατα σέρτς συμμαθητών στο φέισμπουκ.
(Τελικά μόνο τους συμμαθητές σου δεν μπορείς να βρεις.)
Πήγαινα να το κρύψω αλλά υπήρχε μία κοπέλα στο Δημοτικό, ίσως το ίδιο καλή με μένα.
Την προπαίδεια την είχε πει κατά μισό δευτερόλεπτο πιο γρήγορα γαμώτο,
Αλλά εγώ είχα πιο πολλές γνώσεις. Μάλλον ήμουν πιο γλυφτράκι, "σηκώνω το χέρι μου πιο γρήγορα".
Τη λέγανε Νανά, είχε δύο αδερφές, μία ένα χρόνο μεγαλύτερη, τη Μαρία, μία μικρότερη,
(Τόνια ίσως;) και οι γονείς της χωρίσανε και έφυγε στην πέμπτη δημοτικού, για κάποιο λόγο εγώ θυμάμαι Αίγινα, αλλά ο Τασούλης ο συμφοιτητής μου μου είπε πως δεν είχε τέτοια συμμαθήτρια.
Νανά αγνοείται μαζί με τους υπόλοιπυς συμμαθητές μου από το Δημοτικό λοιπόν.
Παρεπιμτόντως ήταν κι αυτή όμορφη και της έκλεψε ένα φιλί ένας φίλος μου, ο Αλέξανδρος,
ο διπλανός μου, που αργότερα πήγε και κάθισε με το Θωμά και ήρθε δίπλα μου ο γιος ενός δασκάλου που κοιτούσε συνέχεια τις λύσεις από μένα.
Σπάστηκα και πήγα στο τελευταίο θρανείο.
Πίσω από κάτι κοπέλες.
Μπα. Μαντράχαλοι ήταν.
Μαντραχαλάκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου