Κάποια στιγμή θα γράψω και για το λύκειο.
Δεν έχει έρθει η στιγμή ακόμη.
Είχα αναφέρει κάπου πως έχω πρόβλημα με τα τηλέφωνα.
Ο σπασίκλας που ήμουν και είμαι δεν είναι κουλ.
Τηλεφωνούσα και κανείς δεν ήταν εκεί, όταν ήμουν Γυμνάσιο,
έκανα πεντακόσια πράματα για να γεμίσω αυτό το γαμημένο χρόνο και να μη νιώθω άσχημα. Η διαφορά είναι στο ότι μου άρεσε να κάνω πεντακόσια πράματα γιατί δεν έιχα χρόνο να σκεφτώ πως δε μου σηκώναν τα τηλέφωνα.
Όταν όμως ερχόταν το Σάββατο απόγευμα, που ακόμα είναι μελαγχολικό και μαύρο...
Κι οι Κυριακές ακόμη χειρότερες.
Τώρα πλέον έχω κινητό τηλέφωνο. Μεγάλη εκπαίδευση για μένα.
Βέβαια όταν πάλι δημιουργείς προσδοκίες, όπως μία βόλτα για να γουστάρεις
με πρόσωπα που σε φτιάχνουν, μπορεί ξανά να μη σου σηκώσουν το τηλέφωνο, ή να μη σου απαντήσουν στο μήνυμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου