Στο Γυμνάσιο

  ξαναφιερώθηκα στο διάβασμα και μία καριόλα μου έβαλε 13 σε διαγώνισμα ενώ ήμουν σίγουρος πως όλα ήταν σωστά.

Στο τέλος της πρώτης χρονιάς λοιπόν, είχα 19,3.

Μετά το τέλος την έπεσα σε μία συμμαθήτριά μου, επειδή μου είπε ο Θωμάς

(συμμαθητής μου δώδεκα χρόνια) πως της άρεσα.

Και τελικά το πίστεψα μόνο και μόνο όταν πήρα τη χυλόπιτα.

Πραγματικά ήταν ωραία, αλλά δε μου άρεσε.

Στη δευτέρα γυμνασίου, μου σηκωνότανε πολύ με την αδερφή ενός φίλου μου.

Δε θυμάμαι πως τη λένε, αλλά είχε ωραίο κορμί και μεγάλη μύτη σαν το φίλο μου που τώρα είναι ψιλοπάνκης τελειωμένος,

ενώ αυτή δουλέυει και την πετυχαίνω πού και πού και κοιτάω το κορμάκι της που δεν είναι τόσο ελκυστικό όσο παλιότερα.

Την είχα σνομπάρει τότε και δεν έκανα τίποτε, αφού ήταν ένα χρόνο μικρότερη.

Άρα μεγάλο μείον στο γυμνάσιο έ; Θυμάμαι που παίζαμε ΝΒΑ ΤΖΑΜ τουρνουά και είχα τους Σαρλότ Χόρνετς.

Α, ήταν και μία γκόμενα που ήταν η πρώτη που χούφτωσα και μάλιστα ύπουλα από πίσω,

έπιασα τα βυζιά της με κάβλα, ήταν στην αρχή της δευτέρας γυμνασίου.

Μιλάω για ένα μη αθώο χούφτωμα και έγινε στη Μαρία που έχει το ίδιο κατα διαολεμένη σύμπτωση επίθετο με μια γραμματέα από  το πρώτο μου πτυχίο.

Και οι δύο τέρμα καριόλες για ξεχωριστούς λόγους.

Άλλη από κάβλα, άλλη από κόμπλεξ. Μόνο που αυτή που χούφτωσα ήταν ωραία

κι αργότερα κάποιος συμφοιτητής μου μου είπε πως τα είχε με την αδερφή της και πως έκανε σούπερ σεξ. Βέβαια η αδερφή της, η Μαρία δηλαδή, το έκανε αυτό από τα δεκατέσσερα.

Μιλώντας όλη αυτή την ώρα για το σχολείο ξέχασα να σας πω για τη Σοφία που έμενε στον επάνω όροφο, ένα χρόνο μικρότερή μου και τώρα έχει παντρευτεί.

Τίποτε σημαντικό βέβαια, αλλά μου θύμισε και τη Σοφία τη γειτόνισσα στο σπίτι της γιαγιάς μου που περνούσα όλα τα αμέριμνα χρόνια

μαζί της και με το Χρήστο που τώρα έχει πάει μόνιμος στην Αεροπορία και τη Σπυριδούλα και κάτι άλλα παιδιά λίγο πιο μεγάλα 

που είχαν 12 βαθμούς μυωπία ο καθένας και ήταν αδέρφια και τον Τσάμη και το Μακρυγιάννη που κανείς τους δεν ξέρω που είναι

αλλά παίζαμε συνεχώς κρυφτό και μπάλα.

Α, ήταν και η Ρούλα. άλλα δε θυμάμαι, αλλά να τώρα θυμήθηκα και τον Πέτρο που κανείς δεν καταλάβαινε τι έλεγε γιατί μιλούσε πάρα πολύ γρήγορα.

Και μάλλον ήταν δυσλεκτικός και πηγαίναμε στο Νηπιαγωγείο μαζί με τον Αντώνη και τη Μαργαρίτα.

Τη Μαργαρίτα την είδα πολύ πολύ αργότερα, είναι πανέμορφη ξανθιά, ψηλή και ναι,

είναι Ελληνοπολωνή. Ενδιαφέρον άτομο και περίεργο, δε συζητήσαμε ποτέ παραπάνω.

Στο τέλος της τρίτης γυμνασίου ξεκίνησα να κάνω επεμβάσεις στα δόντια μου,

δηλαδή: σιδεράκια.