τρύπα στις τρύπες: καφές

ο ήλιος είχε δείξει τα δόντια του πίσω από τη λασπερή συνννεφιά.

είχαμε διαισθανθεί τη γείωση της ψυχολογικής μας εσωστρέφειας την προηγούμενη μέρα.
ήταν λαμπερά και σε γαλάζιο φόντο.

όχι πλέον όμως.
η στάχτη από το συννεφόκαμα μας έλουζε.
ως άνθρωποι είχαμε εγκαταλείψει τη νοημοσύνη μας.
ως κτήνη είχαμε αδράξει τη στιγμή να σουφρώσουμε τα φρύδια μας, ώστε να αποτρέψουμε το γκρίζο χρώμα να μας επηρεάσει.
μάταια.
η ένταση είχε φθάσει στο απροχώρητο μαζί με την κούρασή μας από το συνεχές τέντωμα και χασμουρητό.
ύστερα από υπερπροσπάθεια συγκέντρωσης ό,τι εγκεφαλικού κυττάρου μας είχε απομείνει, αποφασίσαμε:
νυστάζαμε και έπρεπε να κοιμηθούμε,
για να απολαύσουμε την επόμενη,
πανομοιότυπη
μέρα.


δημιουργικό Κάψιμο του διακορέα.