επανερχόμενος στον κόσμο των οπών και κοιτάζοντας από το ματάκι της μνήμης απέναντι στο παράθυρο,
έβλεπε τα φαντάσματα του παρελθόντος να παρελαύνουν με το πλοίο της φαντασίας στην καθημερινότητα, στη ρουτίνα του.
συνεχώς πιο τραγικός,
πιο μοιρολατρικός,
να συνηθίσει τη μιζέρια του κοπανώντας την κεφάλα του στον τοίχο;
απαράδεκτον.
δικαιολογήθηκε για την απώλεια της συνέχειας της μνήμης ο διακορεύς και απάντησε με κβάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου