τρύπα στο κατεστημένο;

αγαπητέ ωδηπόρε. εσύ που ακούς και βαίνεις.
μόνο αυτό.
ακίνητος πάντα κι οι τοίχοι σε πιέζουν.
σπρώξε την πόρτα, κοίτα από το φινιστρίνι σου.
ίσως να καταλάβεις κάτι.
πάνω από τη στέγη σου όμως,
όλα αλλάζουν χρώμα και πνοή'
γκρι, γαλάζια ή μαύρα,
απόλα με τρομάζει το όμορφο,
γιατί εύκολα με ρίχνει.
με μια ματιά, με ένα άγγιγμα.
τη μυρωδιά όμως δεν την αντιλαμβάνομαι,
μου είναι γρήγορη στη μνήμη, αλλά την ξεχνώ συνήθως.
και οι μυρωδιές είναι διάχυτες έξω από την πόρτα.
καθώς δακρύζει πια το κρύσταλλο,
γεμίζει με την οσμή σου,
δε θυμάσαι πια τίποτα.

δικά σου είναι τα θεμέλια της χάρτινης παράγκας.
πόρτα δεν είχες μπαίνοντας, ούτε και φινιστρίνι.


δοκίμασε να κοιμηθεί ο διακορέας,
αλλά ποτέ δεν τα κατάφερε.