τυχαιότητα και αρχιτεκτονική

δεν είναι το πεδίο μου.
αλλά μιας και το φιλοσοφικό υπόβαθρο της αρχιτεκτονικής
τεκμηριώνεται σύμφωνα με τα αναγνώσματα του δημιουργού,
σκέφτηκα το εξής:



ένα σύνολο από χώρους, έστω Ν (πρακτικά τέσσερις)
ένα σύνολο από κτίσματα, έστω Κ(πρακτικά τέσσερα)
ένα σύνολο από περιορισμούς, έστω Π(πρακτικά τέσσερις).

εφαρμόζουμε:

τυχαία επιλογή από τα Κ κτίσματα,
τυχαία επανάληψη των επιλεγμένων κτισμάτων μας
σε έναν τυχαίο από τους Ν χώρους(ή και σε όλους)
και τυχαία διασπορά των κτισμάτων σε αυτούς.

συγκρίνουμε
με τους τυχαία επιλεγμένους περιορισμούς,
όποιοι και να είναι αυτοί.

κατόπιν, έχουμε τη δυνατότητα να συγκρίνουμε τυχαίους αλγόριθμους.

είναι μία διαδικασία που ενεργοποιεί το αισθητικό κριτήριο του αρχιτέκτονα
ώστε αυτή να λειτουργεί ως ένα μοναδικό μη ντετερμινιστικό βιβλίο
(διαφορετικό κάθε φορά!)